| w ostatnim numerze |
|
| czytaj także |
|
|
Uczenie przez naśladowanie
15-09-2008, Małgorzata Ohme
 Dzieciństwo jest okresem, kiedy mózg człowieka jest najbardziej otwarty na nowe doświadczenia, dzięki temu uczy się najszybciej i najwięcej. Z jednej strony dzieci świadomie nabywają wiedzę poprzez edukację, z drugiej zaś nieświadomie uczą się różnych zachowań poprzez obserwację, a dalej naśladowanie. Dla większego porządku i możliwości nabywania dużych porcji wiedzy, informacje, które docierają do mózgu najmłodszych są zapisywane w postaci reprezentacji umysłowych, schematów, skryptów. Dzięki temu tworzą się szufladki, do których zaglądają w różnych sytuacjach, gdy idą do sklepu, lekarza lub gdy wsiadają do samochodu. Mózg jest najbardziej otwarty i chłonny w pierwszych latach życia, potem zaś jego możliwości zmniejszają się.
Dzieci w dużej mierze uczą się od swoich rodziców, najpierw obserwują, potem naśladują, a następnie odtwarzają w sposób automatyczny. To, jakimi modelami jesteśmy dla swoich dzieci, przesądza o tym, czego się nauczą i jak zachowają w podobnej sytuacji. Potwierdzają to badania zarówno z dziedziny psychologii jak i neurofizjologii. Odkrycia ostatnich czasów udowadniają, iż za modelowanie zachowań odpowiedzialne są neurony lustrzane. Zarówno małpy, jak i ludzie „powtarzają” w swoich mózgach obserwowane zachowania.
Część zapisanych w umysłach zachowań może ulec modyfikacji, ale jest to proces dużo trudniejszy niż nabywanie wiedzy. Za zachowania, które dotyczą bezpieczeństwa dzieci, odpowiedzialni są najbliżsi czyli rodzice. Im wcześniej rodzice zapiszą w umysłach dzieci dobre wzory, tym większa szansa, że ich pociechy przetrwają w ryzykownych sytuacjach, z którymi stykają się i stykać będą przez następne lata. Rodzice powinni pamiętać, że na przykład przechodzenie przez jezdnię na czerwonym świetle w towarzystwie dziecka, zostanie przyjęte przez pociechę za działanie pozytywne i jako takie będzie naśladowane. Ważne jest, aby rodzice mieli świadomość, że ich zachowania, również te w ruchu drogowym, kopiowane są przez ich dzieci i odtwarzane jako prawidłowe. (mo)
 Małgorzata Ohme - psycholog rozwojowy i społeczny, wykładowca Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej, psychoterapeuta. Ukończyła z wyróżnieniem studia magisterskie na kierunku psychologia społeczna na SWPS oraz czteroletnie podyplomowe całościowe szkolenie terapeutyczne zgodne z wymogami European Association for Psychotherapy, atestowane przez Polskie Towarzystwo Psychiatryczne. Obecnie jest doktorantką Polskiej Akademii Nauk, pisze doktorat dotyczący psychologicznych mechanizmów powstawania nadwagi i otyłości u dzieci. Obszary zainteresowań naukowych: prawidłowy i zaburzony rozwój dzieci i młodzieży, psychologia zdrowia, psychologia jakości życia, psychologia jedzenia, nadwaga i otyłość. Prowadzi wykłady i warsztaty związane z tematyką rozwoju dzieci i młodzieży.
Czytaj także:
Ruszyła 3. edycja programu "Orlen. Bezpieczne drogi" 15-09-2008 |
|
